Zemherindeyim Şiiri - Selçuk Akyüz

Solunca, solup da maziye dolunca o güneşi parlak mı parlak,
O yağmuru sağanak baharın;
Soldukça soldu
Ve maziye doldu baharında yeşerip de palazlanan baharım...
Kışındayım şimdi, zemherindeyim..!

Tir tir titredi ve dondu sonunda gönlümdeki ırmak..!
Bir beyaz örtüyle kefenlendi hepten,
Mevtaya döndü gönlümdeki toprak..!
Hapsolup kaldı dalındaki kabuğa,
Çıkamadı gün yüzüne gönlümdeki yaprak..!
Hapsolunca yaprağı dalındaki kabuğa,
Çıplak kaldı gönlümdeki kavak..!
Gönlümde bir tek çiçek bitmiyor;
Ne zambak bitiyor,
Ne de bir leylak..!

Ama mutluyum...
Benim için zevktir,
En büyük mutluluktur herşeye rağmen zemherini yaşamak..!
Varsın donuversin gönlümdeki ırmak..!
Varsın mevtaya dönsün gönlümdeki toprak..!
Varsın hapsolsun dalındaki kabuğa,
Çıkamasın gün yüzüne gönlümdeki yaprak..!
Varsın yapraklarını giymesin,
Çıplak kalsın gönlümdeki kavak..!
Varsın gönlümde çiçek bitmesin;
Zambak bitmesin, bitmesin leylak..!

Donacak, musallaya konacak olsam da,
Alamam ben beni gönlünden, asla ve kat'a alamam..!
Dolamam gönlüme, ben bana dolamam..!
Sen gönlünde üşüyüp tir tir titrerken,
Ben bende olamam..!

(Van. Ağustos 2015)