Bir an elini uzatırsın!
Bakarsın ki avucunda yıldızlar var.
Işıklarını öyle uzatıverir ki yüreğine
Tek dostunu da kaybetmek istemezcesine
Ve on an geldi
Bıraktı kendini zemherinin en amansız kucağına
Gözlerini kapadı gelecek baharlara
Artık bir ben varım bir de zemheri
Yalnızlığın prangasını vurdum ayaklarıma
Gerisi upuzun ve usulca karanlık
Ve bu zemheriyi de bahara ilmik ilmik işledim
Hoşçakal bahar….
Kayıt Tarihi : 31.1.2007 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!