Zemheride Şairin Ruh Portresi (Şiir)

Karakışta kar kapıyı tutanda;
Kurtlar ulur,ben kahrımdan ölürüm.
Yalnızlık odama demir atanda,
Mahzun olur,ben kahrımdan ölürüm.
***
Yamacımda “zıpzıp” oynar cüceler,
Dilaltımda düğümlenir heceler.
Geçmiyor,kasvetli uzun geceler;
Daral gelir,ben kahrımdan ölürüm.
***
Saatle,zamanın yarışı bu mu?
Hangi hain sebep,böler uykumu?
Yoksa yakan ateş,söndüren su mu?
Öfke solur,ben kahrımdan ölürüm.
***
Karartır ufkumu esrik yağan kar,
Sanki dışarıda “beyaz ölüm” var! .
Keyfiyet sürerse sabaha kadar,
Derde kalır,ben kahrımdan ölürüm.
***
Hava kurşun gibi ağır bu demde,
Her şey ruhsuz,hantal,sağır bu demde.
İçimdeki esrârengiz âlemde;
Âlem ölür,ben kahrımdan ölürüm.
***
Çatlamak üzere göğüs kafesim,
Canım boğazımda çıkmaz nefesim.
Çarparak bir derin boşluğa sesim,
Mâkes bulur,ben kahrımdan ölürüm.

Şafak taarruzu (Şiirler)