Zemheri Sövmeleri II Şiiri - Mustafa Yüceer

Züleyma soğuk ile zavallıyken
Ellerinde zebur çizgileri kaplıyken
Kırlangıçlar Züleyma da donmuşken
Besmelesiz sövenler kapıya durmuşken
De get şair dilenme bu sokakta derler...
derler bu sokakta dilenme şair De get...

oysa züleyma oysa sen ve sevdaların
arafatta dikilip karşısında
itilmiştiniz

çiz bu sınırın kitabesini
öpüş toprakla ve züleyma
tepinmiştiniz

toynaklarını kırarak geçenlerin
candan gidişlerini gören gözlerin
hakkını veren Beyrut baskıları
Zengin bir kölenin ellerinde
yükseldikçe yer altyndan
zindana koyarsın mezarlığını

türeyişinin öbür yüzünde züleyma
bir çimento eksik bir de raptiye
onun için çözüleceksin

kivi renkli bebeklerin kaşları
patlatılan sapanlık kuşları
çatlatylan sabrın zarif taşları
sana mevlevilik mi yaraşır zahida

hicran çamurlarını yıkamak çok gelir
sevdanın unuttuğu kayıp gemide
yük gelir sana tayfalık ey züleyma
bırakalım seni denize ve özgür kal
sövenlerin elçisine kıymadan git...