Zümrüdüanka Kafdağı’ndan sürgün
Kardelenler karlı dağlarda süzgün.
Sevdalar kara, aşklar güne küskün
Gönüller kurak, yüreklerde hüzün.
Zümrüdüanka elvermiş ya sana,
Dağlarda Ferhat’ım, çöllerde Mecnun.
Baş koymuşum aşkın ateş yoluna,
Vuslatta Yusuf’um, kederde Karun.
Kalpler taş kesilmeden hülyalara
Kanat çırp aşklara ey Zümrüd’anka!
Bülbüller gül şakısın yarınlara
Kardelenler zemheri sevdalara…
Kayıt Tarihi : 1.4.2020 10:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!