Sen, zemheri ortancası
Zemheri de açan çiçek
Bembeyaz karlar arasında
Üşüyen sesimin çığlığı
Umutsuzluğun soluğunda
Arayıpta sevdiğini bulamayan
Kuytu köşelerin yalnızlığı
Toprağa sevdalar kuşanıp
Ömür boyu hasret sayrılığı
Sen, zemheri ortancası
Ümidini yitiren çiçek
Yaşamın gizil güçlerine
Zarif bir dokunuştu gelişin
Gidişin mahşeriydi bembeyaz hatıraların
Hasret kokar yaprakların
Bahar gelince tutulur yasın
Bak geldi zemherinin son demi
Sardı gökyüzünü siyahtan bozma bulutlar
Ha yağdı ha yağacak
Hüzün yüklü yağmurlar
Zemherinin son günü dirilirken kardelen.
Artık vedalaşma vakti gelmiştir
Ayaz çiçeğim senden..
Kayıt Tarihi : 3.2.2023 11:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!