Zemheri liginde vurdu Aşkın gönlümün kıyılarına
Alaca karanlıktaki Ay gibiydi yüzün
Işıltısından gözlerim kamaşırdı her gece
kimi zaman hüzün kaplardı içimi kimi zaman sevinç
en çokta yokluğun yaralardı
Saatlerce izlerdim cansız resmini ben ağlardım o gülerdi heyecanlarımız vardı birlikte paylaştığımız.
Sen ne zaman elimi tutmak istesen ben bir bahaneyle kaçardım zamansızdı sevdam
belki bin yıla yakındır yaşadıklarım.
Belkide ölüm karşılar soğuk yüzümü bilmiyorum
ben meçhule yazıldım
adım isimsiz kahraman
sen ki
bende çoğaldıkça büyüyen büyüdükçe efsaneleşen
gönlümün kahramanıydın
ben susardım sessizce sen giderdin sessizce..! !
>>><
Kayıt Tarihi : 5.10.2016 15:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!