Zemheri Kurdudur Sensizlik

ZEMHERİ KURDUDUR SENSİZLİK

Meczup şairlere özenip

Mistik şiirlere mekan olurken gönlüm
Bir zemheri kurdudur, içimi kemiren sessizlik

Şehir günbegün büyüyen karanlıklar yurdudur

Bakışlarımın duman duman
Halimin yaman olduğu zamanlarda

Ufak ufak kaybolurum
Ruhumun içinde büyüyen harap sokaklarda

Meczup şairlere özenip

Asırlardır dalgalara direnen bir deniz feneri gibi

Her haliyle mahzun her haliyle mahcup
Yine uzaklara algın algın bakar gözlerim

Yine ıssız gecelerime gönlün mum yakar

Hasretin yettiği yerde
Bittiği yerde bütün ezgilerin,şarkıların

Ufak ufak kaybolurum
Saçlarıma vakitsiz düşen aklarda

Asırlardır dalgalara direnen bir deniz feneri gibi

Kederimin müsebbibi alınyazım gibi

Gölgemi ilelebet takip eden
Yıkılmışlığımın simgesidir başıboş adımlarım

Hislerim gurbetin sesidir

Rüyalarıma girdiğinde gözlerin
Beni apansız divaneye çevirdiğinde

Ufak ufak kaybolurum
Terk edilmiş istasyonlarda, son duraklarda

Kederimin müsebbibi alınyazım gibi

Yankısı bitmez dağlara çarpa çarpa

Ciğerlerimi yırtarcasına
Sayha sayha büyür sana doğru feryadım ahım

Bir ince sızı olur mu bilmem, gözlerinde adım

Ben bu şiiri yazdığımda
Ezdiğimde benliğimi satır aralarında

Ufak ufak kaybolurum
Dilimden düşmeyen Hay Hak’larda

Yankısı bitmez dağlara çarpa çarpa