Ben ne yaman
Ne keskin bir bıçağı bastırmışım göğsüme
Yüreğimdeki kurşundan kurtulabilmek için
Gözlerinin ışığı göğsümün yarıklarından sızıp
Yüreğimin dizelerine damlamış
Seni düşünmekten kendimi unuttum
Niceleri adını kazımıştım bileklerime
En çok bir günlükmüş hayatı kelebeklerin
Ortalıkta bırakma şiirlerimi
Bütün sözlerin sensin yazarı
Kuşlar getir uzaklardan sevdiğim
İsmini dahi bilmediğim kuşlar
Uçuşum onlarla olsun
Karanlıklarda gülme yüzüme
Dağlara ısınmamış kalbim
Evvel yaz
Güneşin asaletinden kararınca karınca
solist olmuştu ağustos böceğine
Sövüp sövüp analarının doğasına
Saz çalıyorlardı
Yapraksız badem ağacımda
O şehir ki dağların ardındadır
Bil ki dağlar ardında dağlar vardır
O ki gün yüzü görmemiş rüyadır
Sevdası da cefası da karadır
Ağaçlar diktim şehrin gölgesine
fürüzan
belki saçlarını boyamış
makyajını değiştirmişsin
belki bir estetikle
cismin yok olmuş
belki sahte bir kimlik düzenlemişsin
Ben gözlerinin içinde kaybolmuş bir damlacığım
Tutsağım sana
Aşığınım
Bu yüzden ağlatamam gözlerini
Ben sokaklarının ortasında bir körebeyim
Şaraptır
Senin damarlarından akacak olan
Kan değil
Ve burun direklerinde
Kızıl ve asi bir yanık kokusu
Teninde cıgaranın son külü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!