Zemheri Bakışlar Şiiri - Ayşegül Bozdoğan

Görünce o kara gözlerini
İstanbul’un dar sokaklarından birinde,
Büyüdükçe büyüdü unuttuğum yüreğim
Ve hissiz kaldı bedenim..
Gözlerin çınladı zihnimde
İki kelime bile konuşamadım...
Görünce o kara gözlerini
Yüreğim kırk düğüm kekeme kaldı.

Nemli, boyasız duvara asılan pahalı bir tablo gibi
Zihnimin en görünen yerine
Bir çivi çakıp astım zemheri bakışlarını.
Nereye baksam seni görüyordum artık..
Sen oldum hiç itirazsız,
Sen oldum sadece bir çift karagözle.
Kahvaltımda seni demledim tavşankanı,
Soğukta seni giyindim üzerime,
Yollarda seni adımladım,
Seni çektim ciğerlerime, seni kokladım.....
Kara gözlerini aradım
İstanbul’un bütün dar sokaklarında.