Zemheri/baharsız Günler Şiiri - Bülent Ö ...

gün düşer, son teneffüs zili çalar
ömrü
alır
hayatın içinden
öğretmen ölür ve ders biter...
gün kararır güneşli bir vakitte öğretmen ölür...
bürünür gece zifir rengine
mum gibi söner gözlerimizde hayat
ay ışığında
her gün, her vakitte umut ölür
bir öğretmen vurulur
düşer
kurşun kalem ucundan
bir alfabe
binbir hece utanır çaresizliğinden, ses ölür nefes ölür...
bir öğretmen öldürülür, bir halk vurulur yüreğinden
nefret sıkılır mı umuda efendiler...
öğrenilmesin, bilinmesin kalemden başka kurşunun adı...
bir memleket düşer öldüğünde öğretmen
göz bebeklerimden
gün düşer, gece düşer
damla damla
kara tahtanın izi kalır içeride...
siz tebeşir tozunu yuta-bilir misiniz efendiler
hüzün tozu düştü mü bembeyaz önlüğünüze
siz ecel-siz ölümü kabullene-bilir misiniz efendiler
bir öğretmen vurulur
bin öğretmen ölür kederinden...
en son sözler kalır sınıfın gözlerinde
üşür ölüm...
ölüm üşür mü efendiler, hem de nasıl...
mevsimsiz
bir öğretmen ayrılır gider sınıftan, gece ölür zemheride...
apansız
kara kış olur güzel günler, ilk baharsız, son baharsız...

Bülent Öntaş
10.05.2024 - Baharsız Günler Ülkesinde