ZEMHERi AYAZLARI Şiiri - Yorumlar

Anne özlemi keşke şiirlerle bastırılabilseydi ama olmuyor işte...
Ben şanslı olanlardanım ama şimdilik...
Keşke anneniz hayatta olsaydı...

O zemheri ayazları, acımadan koparır köklerinden koca çınarları. Donakalırsın bakarken, görmeden tanımadan bakan o bir çift puslu göze. Çaresizlik büker belini, bırakamazsın elini. Tebrikler SEVGİLİ Naime Hanım, çok duygulandım. İki yıl anlamsız baktı o gözler, kıpırdamadı o dudaklar. Yaşadık bütün bu zor anları.

ANNEM

Aklımda hala söylediğin ninnilerin adı
Damağımda emzirdiğin sütün tadı
İçimde sensizliğin verdiği acı

Ayrılığın yaktı tatlı canımı
Hayalin süslüyor her bir anımı
Anne sevgisinin olmaz tanımı
İnan sensiz içim yanıyor anne

Şimdi damarımda kanımsın anne
Bil ki yüreğimde canımsın anne
Düşlerimde bana gülüver anne
Cennetten en güzel gülü ver anne

Ben unutmadan sen ölmezsin anne
Ben andıkça yaşayacaksın anne.



İnci Germenliler

Allah tüm hastalara şifa versin,
hayatın bize sürprizleri olabiliyor maalesef,
çok etkilenerek okudum yüreğinize sağlık çok değerli hocam.

Tebrikler bu güzel şiirlerinize ve paylaşımınıza kaleminiz daim olsun

çok beğendim arkadaşım yüreğine sağlık

Annelerimiz:Yaşlandıkça sevgisi büyüyen en değerli varlıklarımız...Onlar bizleri geçmişe bağlayan ve yokluğuna alışmaktan korktuğumuz can parçamız...Kişiye yazılan şiir zordur ,hele o kişi anne ise daha da zordur...
Yoğun duygular altında yazılmış olan şiiriniz mükemmel...Geçmiş olsun dileklerimle

Böyle anlarda yaşanan duyguların ortak sesi olmuş kaleminiz.

Hüzünler şiirinizde kalsınlar diyor, Annenize Rabbimden acil şifalar diliyorum Dost kalem.

Ah o ayazlar... Nasıl da üşüdük... Ve bizden neleri neleri süpürüp... Yerine ne acılar... Ne sancılar bıraktı...


Gün gelir...
“Zemheriler kuşanmış bu bekleyiş bitsin artık” dersin ama nafile...
Dakikalar asır... O asırlarda ömür hiç olur...


İnsanoğlu gibi... Hayatlarımız da zamana rehinli...
Hayat işte... İstikamet neresidir bile bile... İki namazlık saltanatımızda hep “lades” diyor... Oyunlar oynayıp avutup duruyoruz kendimizi...


Kim bilir ki...
Ne zaman döker yapraklarını o 'çınar'... Nerede ayrılır birbirinden akreple yelkovan... Ne zaman düşer takvimlerden o son yaprak...


Dilerim ki Rabbimden... O günü özletecek acılar yaşatıp... İzlemek zorunda bırakmasın sizi...


Rahmetli anneannem... “Tuzun yokuşudur bu bekleyiş” derdi hep...
Ben... “Zemheriler kuşanmış bekleyiş” dedim...
Sultanım da... “Zemheri Ayazları” demişsin...


Demek ki yaşanan acılar aynı ve bir yerlerde buluşturuyor bizleri...


İki Rahmetten en hayırlısı hangisi ise... Onu diliyorum sevgili babaanne için...


Sizlere sonsuz “sabır” ve “güç”...


Fiddareyn saadetler duam ve sevgimle...

Yüreğinize sağlık. Güzel anlatımdı. Esen kalın.

Bazen
Çok köşeli bir daire içinde kilitlenir gizler
Kol kırılır, dili tutulur yenin
Bir başka acımasızdır hastane duvarları
Tanımaz ne giz ne kol ne yen
Yıkar üstümüze tüm kaygıları
Kalırsınız altında öylece
Yakarır durursunuz Tanrı’ya
Bir ışık, bir ışık diye
Gece gece etkileyici güzel bir şiir okuttun Naime arkadaşım