Zemheri Şiiri - Furkan Durusu

Yine bir zemheri gecesi
Gözlerin düştü pencereme
Yıktı geçti gönül kalemi
Yağmur taneleri vuruyor cama
Sanırım gözyaşların
Kim acıttı canını
Yine düştü aklıma özlemin
Hatırıma düşmesin diye
Meşguliyetler edinmiştim oysa
Otuz altı tespih dizdim
Kedi, köpek sahiplendim
Meğerse kaçtığım her yerde
Sen varmışsın..
Kedi sen diye miyavlar
Köpek sen diye havlarmış
Tespih sen diye çekilir
Her nefeste yar denirmiş
Meğer çektiğim her boncukta
Sen varmışsın..
Unutmak istedim
Kaçıp kurtulmak..
Her yere gittimde
Senden çıkamadım
Ne vakit bir yere gitsem
Benden önce varmışsın
Sanki ben bende yokmuşum
Sen zaten benmişsin...
Yavaş yavaş öldürüyor
O zehirden zehir gözlerin
Olsun yaşamak isteyen yok
Paketimde kalan son dalsın
Her aklıma düştüğünde
Hele dursun birazdan içerim
Diye sürekli ertelediğim
Kıyamam çünkü, ya biterse
Bırakamıyorum sigarayı
Nasıl bırakayım ki
Bana göre değil bırakmak
Yıllarca kahrımı çekti
Şimdi nasıl atayım bir köşeye
Sanki hiç tanışmamış gibi
Yıllardır benimle birlikte
Yanan tek sırdaşımı
İçtiğim her sigaranın
Dumanı senmişsin
Herkes derdine kadar koyarken
Bardağına rakıyı
Ben hep sana kadar koymuşum
Aşk denince gülerdim
Meğer ne kadar toymuşum
Güldüğüm şeylere ağlamak
Ağlarken sızlamak
Her damlada yari aramak
Ne kadar zormuş
Sahi olan aşk diyince
Gülmek değil
Yürekte yanan kormuş...