Zemheri Şiiri - Taner Şenol

Zemheri
Vakitlerden bir deli zemheri,
Vururken sahilden kıyıma dalgalar,
Gözlerim mahmur idi kulaklarım ise ahizar
Üzerimde uçuşuyor o mahsun martılar,
Sarılmış bir peşkire tenim,
Haykırdım denize bu aşka küsen benim.
Yaşarken öldüm de,
Bir bankın köşesine devrildim,
Ben bu dilhune halimi hiç sevemedim,
Kahve gözler görmüştüm ben 29 ekimde,
Kahbeleşmiş gözleri şubatın 27’sinde.
Açtım ellerimi yağmurlu bir semâya,
Derman buldum o yağan yağmurda Haykırdım bir ahu devayla,
Nasuh olsun, bi daha bakarsam o ahuzara.