Zemheri Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bu gece yine her şey ağlıyor benimle birlikte,
Ayın gözyaşları denizde damla damla pırıltı olmuş,
Işıklar yanaklarından süzülüyor karanlık suların,
Sular kum kum, zerre zerre ağlıyor kumsalda,
Çığlıkları yüreğimden kopan bir-iki gecekuşum,
Karanlık yapraklar arasından süzülen ışığım,
Işığın yer yer teslim aldığı karanlığım
Ve senin ardından harabeye dönmüş olan
Koskoca
Sultanlığım.

Kimler avutabilir ki; ıslanan gözlerimi?
Yanan yüreğimi
Ve sızlayan kemiklerimi?
Kimler avutabilir ki; yaralı gönlümü?
Ben senin yolunda harcayıp tükettikten sonra
Ömrümü.

Bırak anam-babam, bırak bir aplaması olsun bari
Tebessümüne rastlayamadığım bu karasevdanın,
Değme, aksın akabildiğince gözyaşlarım,
N ‘eyleyim
Birkaç damla gözyaşına bile değmeyen ayrılığı?
N ‘eyleyim beni benden eden öteyi-beriyi?
Yaşatacaksan; bırak erkekçe yaşayayım
Zemheriyi.

(BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 85-86/100)