Mengene, sıkışık iklim,
Derdü gam, yağmur gibi akmakta,
Ah şemsiyesiz,
Bulutlar kızıl, renk kızıl,
Kış güneşine kanmak, anca ahmakça.
Üstün ince, hiç sana anlatılmadımı ninenden zemheri ?
Ey mevsim, bilirim seni,
Fasılalarla, safrasını atmakta dünya,
Zift karası ruhların, hakimiyeti aldatmasın,
Gölgelerin rengi, hep aynıdır.
Ve, ve, velev, hükümleri güneş tepeye varınca sonlanır.
Yağız, pek selim ruhlar,
Sancılı analardan doğmakta.
Bekleyiş, acıdır elbet,
Sen düşle sonu, kabz edilecek karanlık,
Meleklerin kanatlarıyla,
O kanatlarki, aralarından süzülüp, yere düşen ışıltılar,
Tohumları patlatacak,
Bu ne avuntu, nede ütopya,
Her fırtınanın ardı, bahardır elbet.
Sabr edenlerle, beraber kadim dost.
Kuşlar bunu der, her sabah ötüşlerinde,
Sen yoksa onları, bir ezgimi sandın,
Evet sen, sen, sen, canları sahipsizmi sandın ?
Kayıt Tarihi : 18.2.2020 01:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sahipsiz değildir insan, zulme, zulmete, ihanete, zalimlere karşı....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!