Zemheri Şiiri - Ahmet Kızılkaya

Bir ilkbahar akşamında düştü yaprağa,
Ilık ılık süzüldün damarlarıma,
Düşünür mü kartanesi,
Tanburi cemil bey varken plakta;
Sevişirdi insanlar balkonlarda,
Üşür mü kartanesi,
Katran çalan bu dünyada
Bir de elem eksikti.

Han duvarlarında yazılıydı ilkin;
Sahi ya ne diyordu şair
"Garibim namıma Kerem diyorlar,
"Aslı'mı el almış harem diyorlar,
"Hastayım derdime verem diyorlar,
"Maraşlı şeyhin oğlu Satılmışım ben"

Her mevsimde arar gözlerim,
Gökyüzü bırak artık derim,
Güneş doğsa da pencereme bilirim,
Karlar yağsada eridi kartanesi

Yüreğim oldu şimdi yangın yeri,
Hastalık eksikti gurbet oldu evim,
Yürürüm körkütük sarhoş da değilim,
Gözyaşlarım belki olur kartanesi

Bir aşk değil bu misali cemherim
Dünden bugüne sıraat köprüsündeyim
Geçip gitti işte mahzun bir akşam gibi,
Eriyip gitti sonbaharda kartanesi.