Zemheri Şiiri - Alev Bulut

Yavrum bir sabah uyandım
Odamın duvarları gri
Perdem simsiyah
Dışarıda rüzgar uğulduyor
Oysaki ben siyahı sevmezdim
Ortam hala karanlık
Sabah ışıkları kaybolmuş
Bir hülya olmalıydı bu
Yataktan doğruldum
Gözlerim idrak edemiyordu
Ayağa kalkıp iki adım attım
Cama doğru usulca yürüdüm
Ellerim yaşlanmış yüreğim buruktu
Perdeyi araladım gördüklerim gerçek miydi
Delicesine dolu dolu kar yağıyordu
Dışarısı eksi 30 derece soğuktu
Biraz daha açtım perdeyi
En sevdiklerim bana acımasızca gülümsüyordu
Yüreğime ummadığım bir zemheri düştü
Titreyerek musalla taşında yatıyordum
Sanki uzaktan hepsi beni boğuyordu
Kabuslar içinde uykumdan uyandım
Hangi gerçeklik doğruydu bilemedim.