Zemheri Şiiri - Mustafa Turay

İhtiras iftarlarında sevdayla bozdum oruçlarımı
Lacivert gecelerde mezarlara gömdüm suçlarımı
Ayrılığın acısıyla ördüm tuğla tuğla
hasretin duvarlarını
Mavi gökyüzüne özgüdür haykırışlarım,
sesim boğazımda düğümlenen kırık liriktir
Bir zemheridir içimde taşıdığım

Ayın şavkı aydınlatır yüreğimi
Damlıyordu gözlerimden sevdan
Gidiyorum şimdi
sebepsiz gülümsememle yalnız başıma
Dikenli gözlerinden bir yaprak koparıp
bir yanıma siluetini alıyorum,
bir yanıma sevdanın iğneli tozlarını