Zemheri Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Zemheri

Zemheri karanlıkta,
bir boşlukta, dipsiz bir kuyu gibi.
Korkularıma,
aldanmalarıma,
boyun eğmekle eğmemek arasında,
gidip gelmelerin,
buz gibi bir soğukta.
Göğsümde bir mahşer ateşi,
aldanmışım ve yenilmişim;
bir boyun eğiş benimkisi.

Zifiri karanlık bir kuytuda
ayakta kalmaya çalışan ben,
uçurumun kenarında buluyorum cansız bedenimi.

Tekrar tekrar düşüşlerim, diplerin en dibine.
Belki de kaçmak karanlık dünyaya,
kör karanlıklar içinde
ışık arama çabasında.

Yürek sancısı nedir ki?
Yitip giden ruhumun yanında,
sen gittin, ruhum gitti.
Sen gittin,
bu beden gitti.
Sen gittin,
ben benden gittim.

Ne anlatacak uzun bir hikayem var,
ne gidecek sıcak bir kalp.
Umudum bulanıklaşıyor,
zemheri karanlıkta,
kor bir menzile.
Yol uzun,
yolcu yalnız.
Samira…