Zemheri Şiiri - Kenan Adsaz

Ayazdı düşlerim
uzak bir şehrin özleminde;
zemheriydi,
içim gider şimdi
anılarıma emanet çocukluğuma...

Göz gözü görmez
beyazlığına bürünmüş mahallemin;
tadı geçmez,
korkusu bitmez
bir oyunun ortasında
elim üşür,
yüzüm üşürdü de
düşüm üşümezdi
şimdiki gibi,
yüreğimdir zemheri...

Sabahında,
açınca gözlerini
dalında beyaz filiz açmış gibi
kar tanelerine;
arşa varır telaşı insanın.
Bir yanda sobanın,
diğerinde işçiliği bir soğuğun;
zira iç çekişimdir zemheri...

Kara elmasın kokusunda
ya da düşünde
yudumlarken çayını;
dışarda kar
ve içimde üşürken
çocukluğum,
bitmesin
geçmesin dersin de
acımasızdır zaman,
derindir iştiyakım
ve ahımdır zemheri... K. Adsaz