Zemçi Çetinkaya Şiirleri - Şair Zemçi Çe ...

Yanımda kırmızı
Kocaman bir starking elma yedi
Oda arkadaşım
Mısır tarlasında dolu yağışı
Nasıl ses çıkarırsa
Öyle bir gürültü kulağımda

Vuslat sıla kadar yakın olsaydı
Ne söylerdi şiir neye yarardı
Cünûn denen şeyi Leylâ bilseydi
Yalnızlık çölünde kimler ağlardı

Rüzgârdan buluttan sorulan haber

Kim demiş ağladık kim demiş güldük
Ruhumuza gerçek bir şey dolmadı.
Gün batarken doğduk seherde öldük
Güneş doğdu ama sabah olmadı.

Zaman akıp gitti nehir misali

Adını anmaya değmezdi belki
Görmemiş olsaydım bu ayda seni
Ekim o gün bu gün inan ve bil ki
Yalnız bu sebebten mest eder beni

Bilir misin hazan ne dert ne gamdır

Uyanıkken binbir mihnete düştüm
Düşte aydım kâşâneler içinde.
Mabetlere girdim sarhoş dolaştım,
Ayık gezdim meyhaneler içinde.

Hüsrana sarıldım, budur zaferim;

Kırdım peymâneyi döktüm şarabı
Dergâhın köşesi sûfiye kalsın
Kaynağını bulan neyler serâbı
Bengisu isteyen benimle gelsin

Semt-i harâbâta düşmüyor yolum

Bu vatan toprağın kara bağrında
Sıra dağlar gibi duranlarındır
O. Şaik Gökyay

Bu vatan sahilde metropollerde
Vurgun planları kuranlarındır

Şehrengiz-i Malatya

Bey dağı beyler gibi karşılar konukları
Bu şehir dil-şad eder o bağrı yanıkları
Derdiniz derman olur Niyazî'nin sesinde
Sevdanın nakışları bezeğinde süsünde

Eylül sana ne anlatır ey çınar
Hicran demlerinde gel de gör beni
Mukadderdir size yeni bir bahar
Kuşluk geçti ikindiden sor beni

Bütün bir hayat ki vuslatı yoktu

Itır kız gönlüne gam ile keder
Bazan gelse bile durmasın emi
Zaman gelir geçer ve hüzün biter
Dünya hâli seni yormasın emi

Dağlara bak nasıl mutlu ve sakin