Zembilfiroş, sarayda bir prens-i cevherdi
Mervani çöllerinde ava gitmeyi severdi
çölde av peşindeyken, Aşk oku ile avlandı,
Gökten zembille inen, nadide bir insandı
Gördüğü bir mezardan kemikler fışkırmıştı
Kemikleri görünce bir mecnuna dönmüştü
Ölüm bir hakikatti, uzun uzun düşündü
Yollara düşecekti , kararını vermişti
Zembilfiroş aşıktı, karşılık beklemeden
Terk-i dünya olmuştu, kimseyi dinlemeden
Heycanla koşuyordu kavuşmuştu Canana
Gönlünü kaptırmıştı o yüce yaradana
Diyar diyar gezerek zembil yapıp satardı
O saray güneşinin, Zembilfıroş’tur adı
İhtişamı, sarayı geride bırakmıştı
Tüm serveti çadırla yırtık bir libasıydı
Zembilfiroş gezerek farqin’e ulaşmıştı
Farqin beyin karısı ona aşık olmuştu
Yaradanın aşkıyla, yanıp tutuşan dervişi
Zembil alacağım diye saraya çağırmıştı
Zembilfiroş tövbekar, gariban bir dervişti
Allaha kul olmaya, ihlasla yemin etmişti
Anladı niyetini, güzel xatun hanımın
Ölümü göze alıp aşkını red etmişti
Xatun hanımın gönlü yanıp tutuşuyordu
Ona kavuşmak için her yolu deniyordu
Servetinden vazgeçip, yatağına girmişti
Zembilfiroş halhaldan gerçeği farketmişti
O yeryüzü meleği çok fazla utanmıştı
Gerçeği farkedince yataktan fırlamıştı
Hissi mücerred sahibi, bir Yakut kadar paktı
Sarayın burçlarından kendini aşağı attı
Kayıt Tarihi : 29.4.2020 20:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!