zembille çıkıyordunuz kendinizden
devrilen nasırlaşmış gövdenizden
azdı kadınınız!
sustu fırçanızla savrulan hayatlar
otuz birinde miydi akıttığınız yaş
sebil miydi, sabi mi?
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bir sarkaç gibi,zembille çıktık kendimizden,
zembille kanattık düşlerimizi,dönüşümüz kendimizedir belki...
Sarkaç gidip geldikçe,avuçlarda eksilen dualar,
dağ başında çekilen acılar ve silnenler hayatımızdan...
Erken kesilmesin hayat bağımız yaşamla;
tebrikler şiire..
saygılarımla...
mehmet kuvvet-trabzon
çaresiz güzel şiir.
Sitem bence.
Tebriklerimle
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta