zembille çıkıyordunuz kendinizden
devrilen nasırlaşmış gövdenizden
azdı kadınınız!
sustu fırçanızla savrulan hayatlar
otuz birinde miydi akıttığınız yaş
sebil miydi, sabi mi?
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bir sarkaç gibi,zembille çıktık kendimizden,
zembille kanattık düşlerimizi,dönüşümüz kendimizedir belki...
Sarkaç gidip geldikçe,avuçlarda eksilen dualar,
dağ başında çekilen acılar ve silnenler hayatımızdan...
Erken kesilmesin hayat bağımız yaşamla;
tebrikler şiire..
saygılarımla...
mehmet kuvvet-trabzon
çaresiz güzel şiir.
Sitem bence.
Tebriklerimle
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta