Zelzele-tufan Şiiri - Dursun Özden 3

zelzele-tufan

ay sallandı-sandı, tufandı; karınca-kedi-kuş-çocuk candı
tan kanadı, yanan can suyu dicle-fırat-ceyhan-seyhan’dı

‘tek dişi kalmış medeniyet beşiği’ hatay ya da harran’dı
allaben deresi kuru, boran ve ters akan asi, kara kandı

sevgisiz o yarından endişeliyim, bu yıkımın nedeni belli
sen yoksun burada, yaralı-diri-yitik-ölü sayısı: resmi elli

‘bana babamı verin, verdiğin para kirli-kem söz zehir dilli’
diyen, umut adlı çocuğun çığlığına kızan devlet, kelli-felli

‘zelzele kader; bu ölüler şehit, melek olup uçtular’ demeyin
erken ölen o canlar; yitik zaman ışığına, karanlığa gömüldü
cennet sizin olsun, cehennem de bile, insan hakkı yemeyin

savaşta-barışta, yerin altında-üstünde biz öldük, çok öldük-çok!
biz ankayız-kendi külünden doğarız, biz aşkız-bizden başka yok!

dursun özden