Zelzele Şiiri - Osman Erdoğmuş

ZELZELE

Afetlerden bir afet,
Sanki dünya ufalmış,
Küçük bir beşik gibi,
Büyük sallantılarla başlar.
Yıkılır beton yığınları,
Ve üst üste dizilmiş taşlar.
Yerle bir olmuş sanki,
Gökdelenlerin katları.

Zelzele
Uykunun en koyusunda,
Mahmur gözler açılır.
Korku ve şaşkınlık içinde,
Ne yapacaklarını şaşırır insanlar.
Uzanmış yatağında,
Gözler karanlığa takılır,
Ümitsiz bir biçimde,
Tutacak bir dal arar.

Zelzele
Saat durmuştur artık.
O kısacık zamanda.
Neler geçer aklından,
Sıralamak mümkün mü?
Ölüm gelir ilk önce,
Eğer yaşıyorsan hala.
Salavat,Tekbir getirebiliyorsan,
Veya dua edebiliyorsan,
Ne mutlu sana.

Zelzele
Sonra gelir aklına,
Evlad-ı ıyal,
Kalkarsın yatağından,
Hayal meyal.
Alırsın çocuklarını,
Önüne,kucağına.
Kaçmaya çalışırsın
Zelzeleden,
Velveleden,
Hengameden.

Zelzele
Ey gurur abidesi insan.
Gördün mü? Rabb’imin azametini,
Azametin içindeki sırrı,
Sırrın özündeki rahmetini.
‘Ol’ deyince,nelerin olacağını.
Koca koca apartmanların,
Blokların,iş hanlarının,
Adeta secdeye kapandığını,
Binaların secde edişini gördün mü?
Birde rükuya eğilenleri,
Ya kaldırımların adeta ellerini kaldırarak,
Dua edişlerini gördün mü?

Zelzele
İmtihan çeşitlerinden,
Sure-i Bakara’da geçen
155. ayetin mucizelerini.
45 saniye içinde nasıl gerçekleşti
Gördün mü?
Korku
Öyle bir korku ki
Milyarlar saydığımız evlerimizi,
Milyonlar verdiğimiz eşyalarımızı,
Canımız kadar sevdiğimiz,
Evlatlarımızın,mallarımızın,
Elimizden çıkıp,
Nasıl sıfırı tükettiğimizi
Gördün mü?

Zelzele
Ey insan
Rabb’imin kudretini gördün,
Aynel yakın,ilmel yakın,hakkal yakın gibi.
Ölenlerin zaten kıyameti koptu.
Yaşayanlar ise gördü kıyametin küçüğünü.
Rabb’imin gücüne,kuvvetine,kudretine,
Şerik yoktu.
Her nefsin ölümü tadacağını,
Ecelin nasıl,Ne zaman,
Saat kaçta gelebileceğini,
Anladıysan şayet.
İbret al,
Secdeye kapan,
Yaradan’a dua et.

17 Ağustos 1999 Marmara depremi sonrası
yazılan bir şiir

Osman Erdoğmuş
Aşk İklimi
Kitabından alınmıştır