Zelzele Şiiri - Mehmet Cüryani

“İze zül ziletül ardı zilzâlehâ”
İlk ayet Zelzele Suresi’ndeki.
Sanki sarsıntıyı sunar gözlere,
Ritim nasıl sarsar gör sesindeki.

Surenin başından sonuna kadar,
Sallantı akıyor uzun ve kısa.
Med ile yanlara uzar yapılar,
Normal hallerinde geçmez bu yasa.

Zâlehâ, mâlehâ, kâlehâ gibi,
İki yana uzun ortada normal.
Bu ritm dediğimiz sallantı şekli,
Her zelzele anı vardır böyle hal.

Bundan başka “eştâtel” vurgu,
Üst üste yıkılan bloklar gibi.
Sonda “hâ” sesiyle o tel tel vurgu,
Çiziyor çaresiz, her yorgun tipi

“Vemen ya’mel” mizan sunarken gönle,
Zerre miskal ağırlıktan söz eder.
Tozan zerreler de gelince dile,
Manzara bu renkle hitâme erer.

A dan Z’e her şey var zelzeleden,
Hiçbir figür geri bırakılmamış.
Bu kadar mükemmel bu seda neden,
Zira dıştan kelam, harf katılmamış.

Allah’ın sözüdür ondan mükemmel,
İnsanı hayrete düşüren budur.
Onun için kalbim daha beri gel,
Kur’an susuzlara ebedi sudur.