Bütün sessizlikler hep seni hatırlatırken,
Sessizliğin neden başıboş evreni hatırlatır bana?
"İsa yüreğim" çarmıhlarda şimdi.
Akşamın ufukları çöktü uzaklara,
Perdeleri çek yüreğine,
Kimse anlamasın gözlerinden seni.
Ben de zalimdim,
Perdeleri çekip güvercinleri
Gözlerinin izafiyetindeyim, bir akşamüstü...
Akşamüstleri bir uzak, bir yakın bana.
Zurvani bir ritüel her yaşadıklarımız,
Zamanın neresi huzur olur yorgunluklarıma?
Gözlerinin izafiyetindeyim, bir pazar sabahı...
Şu yalnızlığıyla, henüz yeni doğmuş kendinden,
Elleri uzak yine de uzanır, dokunur, paralar bazen...
Ki bazen, öfkelenir evrimde yitirdiği duygularını anlatırken...
Öfkesi, yalnızlığı, sessizliği.....
Her biri diğeri kadar,
Büyük kanunda yeri var.
Pek ala tereddüt doludur doğuştan miras alınan eğilimler.
Yani bir yarayı dağlayabilir, aynı yarayı açan hançer.
Ve dahası gerçeği inkar etmekle başlar her an tükenmek üzere olan ağırlığı.
Yaşam arzusu geçebilir, yaşam hakikatini, yazgı haydutlarınca.
Öyledir, katlanılmaz bir sancının öteki yüzündeki sömürü.
İhtirasla örülü bir duvar,
Saklı mevsimler ardında, hiç görmediğimiz.
Anlam, kavgaların içinde yoğrulmuş bir
Sanrı olunca;
Göreceksin
Sezgiye boyun eğecek anlaşılmamış bir gerçek.
Sen yine ezgilerini savur gökyüzüne,
Belki bir buluttan yağar üzerimize.
Bizi en az bizden olan incitir.
Bizden olan çok incitir deme,
Yurektir bu,
Gelmez çok derde.
Ne ola ki?
Rengi parmaklarına çalan,
Dikenlerinin değdiği her yer
İğne yarası olan
Gülün Adı?
Tutkulu hayretlerle düşünmek,
Daha insani değil yüzündeki geçimsizlikten.
Bir put gibi beklesek gezegence,
Tıpkı sen gibi arasak anlamı olduğumuz yerde.
Ben neredeyim Lou Salome ?
Uykum, birkaç yıllık şarabın
Mayhoş tadında. Biraz uyumalıyım galiba.
Lou Salome, beni duyuyorsun değil mi?
Yoksa, uyku sersemliğine kurban mı gitti,
Sana söylemem gereken o fiyakalı sözler? Pencere kenarındayım yine.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!