Zelil Olursun... Şiiri - Mehmet Şahan

Nefsini akıldan üstün tutarsan,
Hayvandan aşağı zelil olursun!
Şehveti aklına karıp katarsan,
Hayvandan aşağı zelil olursun!

Meleklere ruhu, aklı da vermiş,
İnsanlara bir de nefsi eklemiş…
Diyorsan ki aklım bunu beklemiş,
Hayvandan aşağı zelil olursun!

Meleklerden bile üstünlük varken,
Düşünmez mi kişi vay nefsim derken!
Şehvetin peşinden aklını yerken,
Hayvandan aşağı zelil olursun!

Kişinin dengini, yerin belirten,
Zahiri zevk için aklın delirten!
Unutma ki nefstir benim dedirten,
Hayvandan aşağı zelil olursun!

Kırılan cevizi bilmezse dişi,
Kendi kabuğuna girmezse kişi,
Her an Yaratan’a ermezse işi,
Hayvandan aşağı zelil olursun!

Şahan olduğunu serçe bilmesin,
Köşkün sarayını sırça bilmesin!
Nefsin kelamını fırça bilmesin,
Hayvandan aşağı zelil olursun!