Zeliha Şahin Şiirleri - Şair Zeliha Şahin

Senin neyine
Aşk şiiri yazmak,
Yaşam kavgana bak,
Aaaa ahmak.

Sorma bana ne haldeyim,
Umutsuzluk koynumda yılan,
Dipsiz kuyulardayım.

Gece karası gözlerimden,
Konfetiler fırlatıyorum gökyüzüne de,

Yırtın fotoğraflarımı,
Gülmesin gözlerim size.
Bir akis bile kalmasın şu dünyada,
Unutun tüm sözlerimi.

Artık yürümeyeceğim yollardan.

Anlaşılmaz, anlatılmaz,
Yaşamayan bilebilir mi yokluğun, hasretini.
En güçlü duygudur özlem.
Zaman zaman değil,
An be an düşer içine insanın,
Kavuşma anının hasreti sarar içini,

Bildim bileli kendimi,
Ömrüm sana küsmekle geçti gönül...
Gözlerimde hep bir sağanak,
Ömrüm senin için ağlatmakla geçti gönül...
Sormadın hiç ne isterim,
Her şeyde senin sözün geçti gönül...

Zaten sevmiyorum kimseyi,
Benim derdim kendimle,
Bıraktım ipin ucunu,
Değiştiremeyeceğim ne kendimi,
Ne dünyayı,
Vurgun yemiş yüreğim diplerde.

Her umut yürekten çıkmaz oldu,
Sevda mı, geç onu da bir kalemde,
Kim kime bir dünya işte.
Her şey, her yer, herkes sussun,
Kalksın artık maskem yüzümden.

Doğrumu duyduklarım,
Beni yerden yere mi vuruyorsun.
Bana söylediğin her söz,
Yüreğine dönecek bilmiyor musun,

Doğrumu görüyorum,

Bir el var yüreğini sıkan,
Bir sen var sende, senden bıkan.
Sen sen misin, sen sende misin?
Sen seni tanıyor musun?
Sen seni koruyor musun?
Sen ne haldesin, seni soruyor musun?

Hele bir düşersen vay haline,
Dost arama kendine,
Senin senden başka dostun yok,

Ters düş hele bir babana,
Reddeder seni anında,