Zelal...! Şiiri - Lokman Demir

Zelal...!
Adın gibi bir aşktı umut ettiğim
Yüzün kadar berrak, adın kadar ak
Ömrümün ziyan bir zamanında gelmiştin
Karmaşık düşüncelerde boğulan gözlerimle,
Çöl kumları dolan yüreğimle sahiline sığınmıştım,
Yorgundum Zelal, yorgun.!
Seher yelinin, sen esen kokusunda bulmuştum kendimi.
Titriyordu umut meşalem, sönüyordu, tükeniyordum ben
Tütsü tütsü sen kokuyordu güller
Düşmüştüm, tesiri yüksek bir sevdadan ayak dibine
Tuttun gözlerimin yere çakılan donukluğunu
Yüzüne çevirdin, öyle berrak, ve öylede iç acıtıcı
Yakıyordu gözlerindeki matem,
Yağmura tutulmuştu gözlerin gözlerimde
Ben yarından sonrasında seni sevmeye yemin etmiştim Zelal...
Yarınım, ahirim ol diye...
Şimdi yokluğunda perdeliyorum sevinçleri yüreğime
Hüzne gebe geceler, ıslıklarla çalıyor kapımı
Üşüyor sobam yokluğuna, üşüyor bütün perdeler
Gözlerin ısıtırdı her yanımı
Özlemin boğuyor her hecemi Zelal,
Özledim Zelal Özledim,
Aşk'a dokunmuyor eskisi gibi heceler
Gözlerin aklımı alıyor, bedenimden
Yorgun düşüyorum, üşüyorum
Ah Zelal Ah
Adın gibi bir aşktı umut ettiğim
Yüzün kadar berrak, adın kadar ak
Ey kalemime lisan ettiren yar
Ey kağıdıma ağıt yüklü heceler yükleyen can
Bu gidiş yakıştımı, gözlerinin ben çeken gamına
Bu ansızın gidişin yakışmadı Zelal
Yüreğime gergef gergef adını işlemiştim
Zelal diye, ak ve pak yüreğin gibi
Sevdam gibi,Vuslata ramak kalmış bir zamanda gittin
Bir sesleniş beklerim hala umutsuzca
Belki gelirsin diye zerre ümitlerdeyim
Yüreğim gam kervanı Zelal...
Gel Zelal Gel,
Yine yüzüne vursun leyl ışıkları
Yüzünün ondördüne hasret gözlerim
Med-cezir zamanlarım oluyordu biliyorum
Ama ben hep senden sana gelirdim
Şimdi sen gittin, yokluğun kıyamet öncesi sura üfleyiş
Yokluğun harab ediyor gecelerimi zelal
Gidişinin ertesine sığmıyordu ümitler
Ve gittin zelal gittin,
Gidişinle siyah bir zambak düştü gözlerinden yüreğime
Gözlerinin seher vaktine vurulmuştum Zelal
Kaç sayfalık bir aşktı yüreğimizi zelzeleye tutan
Kaç saniyelik bir hazdı ömrümü ömrüne kurban eden
Suskun sabahların koynunda saklanır bir çift güvercin yüreğin gibi
Sabahın kızıl ışıklarını gözler
Bir çift beyaz güvercin
Bembeyaz ellerin gibi açar kanatlarını semaya
Uçar benden uzaklara,
Gitme zelal gitme
Haydi tut ellerimden Zelal
Tutunayım kanatlarına
Sen olayım, sende kalayım
Bölme beni, kendinden uzaklara
Benim yarı/m yarim ol Zelal..
Yakıyor gözlerindeki matem,öyle bakma ardınsıra
Yağmura tutulmuştu gözlerin gözlerimde
Ben yarından sonrasında seni sevmeye yemin etmiştim Zelal...
Yarınım, ahirim ol diye..