Ben ellerimde kaybettim seni
Ufak bi çocuğun umuduydu belkide yere göğe sığdıramadığım...
Ben ellerimle teslım ettim seni
Belli belirsiz aşklara yelken açasın diye...
Bir Damla Gözyaşı Oldun
İçimdeki isyana karşı koyamadığım bir zamanda
Bir damla gözyaşımla en derin hüznü yaşıyorum belkide
Ask mıydı hakeden yalnızlığı yoksa imkansızlıklar mıydı
Aşkı ona hiçesaydıran...
Demek ki; senden bir gün vazgeçtirecekmiş kader
Demek ki; aynı mekanlardayken bile göz göze gelemeyecekmişiz
Demek ki; arkadaşlarıma beni sormayacakmışsın
Demek ki; artık yüreğini dağlamayacakmışım
Demek ki; benden ayrılacakmışsın
Olsun be gözüm olsun,sen de vurdun ya için rahat olsun…
Şu an odamda ruhumu dinlendiren hafif bir müzik, bir bardak çayım, ve elim de kalemim
Beynimde eskiciye sattığım düşünceler,ruhumda ezikliğin gruru,kalbimde yenilgi,aklımda zafer var
Ben ki paramparçaydım ama öyle çok gidip geldimki tamirhaneye şimdi ben bile ikinci el düşüncelerime sıfırdan tanık oluyorum
Boşuna dememişler zaman herşeyin ilacıdır diye...
Şimdi çok uzağımda önceden kalbime bitişik serpilen boynu bükük solgun düşünceler
Seslendiğim çok mu uzaklarda,
Duyulmayan ben miyim yoksa her karesinde ömrünü izlediklerimin hikayesi mi ses veremediğim
Artık ötesindeyim görülenin
Gidebileceği son noktayı bulan damla gibi
Ya da çoktan toprakta yer etmiş yağmur gibi...
Kalıplaşmışım derinden
Yük ağır hem de çok ağır
Nasırlaşan bağrımda koca bir yük
Yük ağır hem de çok ağır
Kimseye bir şey söylenmez oldu
Diyecek sözler ölçüle durdu
Sevgili günlük diye başlayan bi şiirim olmadı hiç
Çünkü bilir dimki pek öyle başlamazdı şiirler...
Aşkı kovalardı,geceye ağlardı,belki sitem ederdi sevgiliye bağrından kopan hoş seda dillerinden
Sana şiir yazılır mıydı
Sen sığdırılabir miydin sayfalar dolusu kağıtlara
Hangi kalemın mürekkebi dayanırdı seni doya doya anlatmaya
Seni seviyorum...
Çünkü; içimde senle kavuşacağım sabahların özlemi var
Seni seviyorum...
Çünkü; gözlerinde yaşamı buluyorum aldığım nefesin kıymetini daha bi anlıyorum sana bakınca
Seni seviyorum...
Daha ne zaman büyüyeceğim?
Durgun sularda merhabalaşmak nasıl birşey ben ne zaman öğreneceğim?
Ne zaman son bulacak bu sessizlik ya da hangi köşesinden çıkacak bir başka köşesinde kaybettiğim...
Bu ömre elveda demeye halim yok
Bir durak yok mu vedalaşmadan alıp başımı gitsem
Olmuyor annem...
Kaç kez denedim vazgeçmeden önce
Olmuyor annem...
Soğuk kış gecelerinde üşüyen parmaklarımı ısıtan ellere muhtaç
Kimsen varken kimsesiz olmak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!