Zeki Şekerci Şiirleri - Şair Zeki Şekerci

Benim bir sevdiğim vardı,
Papatyaydı, gelincikti, bahardı.
Yaz ortasında buz gibiydi elleri.
Dokunmak olmazdı, soğuktu, kardı.
Benim bir sevdiğim vardı,
Çok güzeldi, ama hiç umursamazdı.

Bursa'da bir akşam,
Bir akşam yüreğimde.
Lodos yaman esmekte,
Çatı uçtu uçacak.
Gecenin geç saati,
Uykum kaçtı, kaçacak.

Bu akşamın sonu geldiğinde,
Yani seni göremediğimde,
Yani kendimle baş başa,
Kimsesizler gibi,
Kararsız, amaçsız, darmadağınık.
Rakının bile tadı olmaz biliyor musun.

İşte böyle bir ömür.
Bir ömür hüzün dolu.
İçine ağlarsın, kimseler görmez.
Dökemezsin gözyaşlarını
Doya doya göz dolusu.
Utanırsın ağlamaktan.

İşte böyle bir ömür.
Bir ömür hüzün dolu.
İçine ağlarsın kimseler görmez.
Dökemezsin göz yaşlarını,
Şöyle doya doya göz dolusu.
Utanırsın ağlamaktan,

Yaralı bir kuş görsem,
Kanat olmak isterim.
Tutunurum bedenine,
Gerisi Allah kerim.
Ağlayan çocuk görsem,
Şeker olmak isterim.

İlkbaharda, alaca karda, karların arasında,
Toprağın ilk armağanı,
Kara kışa inat,
Filizlenen sen,
Nazlı kardelen.
Nasıl da dalgalanır saçların ılık rüzgarda,

Sana bir mektup yazdım,
Postaya vermedim.
Rüzgardan duy istedim.
Ya da kuşlar getirsin.
Sana bir mektup yazdım,
Umutlar var içinde.

Ne güzel duygu şu sevmek.
Ondan da güzeli sevilebilmek.
İncitmeden birini doyurmak gözlerini.
Onun gözleriyle.
Onunla havadan sudan konuşmak.
Sadece konuşmak.

Akşamın geç saatlerinde,
Yalnız kalmaya göreyim.
Şairliğim tutuyor.
Hemen bir kağıt, bir kalem,
Başlıyorum yazmaya.
Yalnızlığım tuttu mu,