Zeki Dağlı Şiirleri - Şair Zeki Dağlı

Divane
Mısra mısra şarkı yazdım Ben de oldum şeyda bülbül
İçimdeki aşkı yazdım Meftun etti bir gonca gül
Hasretinden Mecnun gezdim Kerem gibi yandı gönül
Divaneye döndüm işte Efsaneye döndüm işlte

Sevmeyi unutmadım diye,
Gönlümü avutmadım diye,
Suçlusun diyoranız eğer;
Asın gönlümü, suçluyum ben.

Sevgileri yücelttim diye,

NARINA YANDIĞIM

Birden çınlar kulağım ses kesilirim
Ve çığlıklar vadisinde derinden irkilirim.

Neydi o ses, sonsuzluk ülkesinden gelen,

Coştu sahillerde dalgalara çarptı gönlüm,
Bir meltem rayihasına taptı gönlüm.

Silinmez o hatıranın izleri gönülde, dinsiz yaradır;
Aydınlanmaz gökleri, bilesin ki sensiz kapkaradır.

Ey sevgili, seçkin peygamber,
Sen getirdin bize müjdeler.
Gönül, nurunla tehlil eder,
Sen getirdin bize müjdeler.

Seninle kullar hep şah oldu,

Gözleri ahum, saçı siyahım, sevgilim benim.
Dudakları balım, şivekârım, sevgilim benim.

Sen dilberlerin şahı, ahuların padişahı,
Sen büt-i tersaların ilâhı, sevgilim benim.

Yârim
Sende âşıklık istidadı var mı yârim?
Gönlünde sevda muradı var mı yârim?
Neden beni deli divane edersin?
Bu işte sana kâr vaadi var mı yârim?
Zülfüne kement edersin, gamzene hedef,

Ey sevgili, seçkin peygamber,
Sen getirdin bize müjdeler.
Gönül, nurunla tehlil eder,
Sen getirdin bize müjdeler.

Seninle kullar hep şah oldu,

Tam on ikiden vurdun beni,
Şu gönlümde kriz yarattın.
Dertten derde attın beni,
Şu gönlümde kriz yarattın.

İçimde fırtına koptu,

Sen Hitit, Frig, Helenistik
Çağlarını yaşadın.
Sen Lidyalıları, Medleri,
Persleri, Selefkileri, Galatları
Beşiğinde salladın.