Zeki Çelik Şiirleri - Şair Zeki Çelik

Bazı insanlar da merhamet bitmiş,
Yıkanan beyinler, teröre itmiş,
Polis aracına bombayı atmış,
Habere baktıkca acım dinmiyor.

Sınırı bekliyor asker nöbette,

Her ana evladı büyütmek ister,
Elinden tutarak yürütmek ister,
Zamanı geldikce eğitmek ister,
Okul heyacanı sardı veliyi.

İlk başta gerekli önlük ve yaka,

Yeyip içeceği doldurur kaba,
Dengesi bozulur harcamaz çaba,
Tembel alıştırmış anne ve baba,
Spor yapmıyor yarışmaktan aciz.

Mefaat düşkünü aktif sayılmaz,

Kainat sahibi her yere dizmiş,
Kimini uzatmış, kimini büzmüş,
Yağmur,kar yağdıkca içine sızmış,
Toprakta kaynıyor renklerin dansı.

Denizin içinde ayrı bir dünya,

Ozon tabakası artık delindi,
Buzullar eridi afet göründü,
Ağaçlar yıkıldı yerde süründü,
Ansızın bastırdı sel felaketi.

Gökyüzü gürledi şimşekler çaktı,

Altı yıl çabayla ilkokul bitti,
Yardım edilmedi umudum yitti,
Cahilce yaşadım huzurum gitti,
Yolumu kısalttı okul özlemi.

Hasretlik çekerim heran yanarım,

Hırsına bir akıl erdiremedim,
Dünya güzelini sevdiremedim,
Görüşü açıkca bildiremedim,
Birine kanmıyor doyumsuz nefsim.

Samimi olsamda düşman kesilir,

Her şeyi dengeli yaratmış Rab'bim,
Ayrılık, hüzüne dayanmaz kalbim,
Seven,sevilenle doluyor albüm,
Dünyada yalnızlık yıldırır beni.

Uzansam rengarenk pamuk yatağa,

Yuvanın için de neşedir çocuk,
Üşüyor dur diye giydirir gocuk,
Fırsat buldukca da yapıyor gucuk,
Sarılmak isterim anneciğime.

Tenimi ısıtır deyse dokusu,

Sakın ha kalkmasın eller havaya,
Layık değiller ki zulüm dayağa,
Hediye alalım gelin buraya,
Sekiz mart kadını hatırlatıyor.

İnsana şiddete karşıyım karşı,