Zeki Çelik Şiirleri - Şair Zeki Çelik

Yıllardır çektiğin emek dağıldı,
Neyin var neyin yok hepsi soyuldu,
Yaşanan bu afet çabuk duyuldu,
Böyle bir ortamda yaşamak da zor.

Yiyecek içecek bulunamıyor,

Evlilik sembolü meyva veriyor,
Nüfus katlanıyor aklım eriyor,
Beşikten kucağa kalkıp yürüyor,
Gülücük saçarken bayıyor çocuk.

Disiplin etsende yine anlamaz,

Buluğ çağı aşıp olgunlaşınca,
Yalınız yaşamak durgunlaşınca,
Güzeller bakışıp saygınlaşınca,
Devreye giriyor akıl ve mantık.

Duygu aleminde çözülür diller,

Çekilen emekler boşa gitmedi,
Kültürün artıyor umut bitmedi,
Verilen hediye bence yetmedi,
Başarılı oldun bıravo sana.

Gece,gündüz heran derse çalıştın,

Kalbinden geçeni bilene sığın,
Beyninden olmalı Rab'bime bağın,
Belki çözülecek örümcek ağın,
Nefsinin düşmanı zikir ve şükür.

Abdestini alda kıbleye yönel,

Kırk yılımı verdim sanat uğruna,
Sabırla,azimle düştüm yoluma,
Şiirler doldurdum sevda dalıma,
Guinness rekoru başarmalıyım.

Yazdığım eserler onbir heceli,

Seviyorum diye görüş ilettim,
Heyacan dorukta kalbi direttim,
Aşkı göğüsleyen durum yarattım,
Cilveli davranış, naz öldürür beni.

Seviyorsa eğer sonuca varsın,

Her canlının vardır temeli, özü,
İlk ona bakarsın, açarsın gözü,
Canından parçadır koruyor sizi,
Anam yok deme sen, nereden doğdun? .

Nefsinin kurbanı olduysa affet,

Rengarenk görüntü bana haz verir,
İlgiyi gördükçe sevdam hız verir,
Tuttu mu bırakmaz oğlan, kız verir,
Mis koku saçıyor güllerde aşkım.

Hakkımda söylenen üzmüyor artık,

Bir mektup,telefon umut oluyor,
Yüreğe,gönlüme özlem doluyor,
Dayanamaz oldum rengim soluyor,
Uzakta şekerim aşk yorgunuyum.

Kalbim ara sıra teklemektedir,