Acep gelir misin ölürken yanıma
Yeter misin bir anda bana
Sonra götürür müsün beni toprağın altına
Acep sever misin boş bedenimi acımadan
Kaldırımlar bildiğim gibi
Bazıları çok komik ağlar
Bazıları gülerken ağlatır
Tek başına önemli değilim ama
Herkes ölmeme ağlar da
Kimse gülmemi anlamaz
Her rüzgar uçurtma bayramı
En mavi gökyüzü
Her kış daha yaz
Senle ısınıyorum
Her mevsim daha mevsim
Gideceksin, onlarla oraya
Üşümemek, ağlamamak dokunur sana
Herşeyin olacak
O kadar garip, o kadar saçma
Yorulmamak, uğraşmamak dokunur sana
Gitme diyemem
Seni sevdiğim ilk gün, günlerden dün
Yalnızlık en unutulmaz şeyken,
Ve gitmezken başkalarına bizim evden
Geldin bana, bir tabak makarna, bir parça aşkla
Ölümüne severim sevmeyi
Yalnızlık başkalarına gitmişken bizim evden
Kedersiz yollarda
Kadersiz vücutlar
Taş bile ağlarken topraklarını
Ben dökemiyorum vücudumu
Yaş kadar değerim yok
Dökülmüyor kaderim gözlerimden
Bir gülmeyi seviyorum
Bir güneşi
Gülerken güneşler açıyor gözlerinde
Görüyorum
Bir uyanmayı seviyorum yanı başında
Bir de susmayı seviyorum
Bütün ışıklar bana
Tüm konuşmalar yok
Yeniden vazgeçmek üzere
Ben dahil tüm deliler sevgiden
Aşık, yani kaça kaça susmak
Öldürme beni ışık
Bir kadehe, bin kadehlik aşkımı koydum
İçiyorum
Belki boğulmak denizin ortasında her yudumda
Belki uyudum da bunların hepsi rüya her yudumda
Denize küsmüş balık olmaz ki
Benim gibi küs aşkına koşamaz
Duacıyım, herşeye
Gitmelere, gitmemelere
Ölmediğim her güne, öleceğim güne
Sabaha, akşama duacıyım
Belki biraz da rüyacıyım
Bir umut var, bir yarın olsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!