Gecenin sustuğu
Karanlığın gizlediği
Sensiz sokaklarda
Arıyorum kendimi
Bakışın kalmış öksüz ruhumda
Titriyor yalnızlığım
Bir şey oldu
Bana bir şey oldu
Ben de anlamadım
Yaşamak istediğim bir şey
İyi bir şey
Hani aşk derler, tutulma derler
Oltada çırpınıyordu balık,
Çaresiz ama direniyordu.
Genç bir çocuktu onu çeken
Sevinçle avucuna aldı.
Kendisiyle gurur duydu,
Etraftakilere gösterirken o balığı
Saklıyorum zihnimdeki resmini
Sızlıyor gönlüm, ufku parçalıyor ömrüm
Fikrimin en kuytu köşesinde patlıyorum
Kimseler işitmiyor, görmüyor, bilmiyor.
Her hücrem sürüklüyor beni sana
Buğuluyor gözlerimi sessizlik
Uykuya dalmadan
İnsanların evi ve işi vardı
Ertesi güne umutları ve düşleri vardı
Kışın ortasında sıcak yatakları,
Baş koydukları bir yastıkları vardı.
Sen duvar ördün , ben yıktım,
Sen duvar ördün, ben yine yıktım.
Hep duvar ördün, hep yıktım.
Yoruldum, vazgeçtim ; olmuyor.
Hadi bir kahve içelim köpüklüsünden
İyice çalkalayıp ters çevirelim
Ha üstüne bir de yüzük
Fincanda
Karışıyor birbirine telveler
Gecelerim yıldızsız
Gündüzüm güneşsiz
Gönlüm “eş”siz
Güllerim çiçeksiz
Girdap içinde bir ben
Gözlerim yanılsamada
Düşümde ay var bu gece
Gönlümün ortasında sessiz bir ışık
Bulutlar türkü yakmış hüznüme
En mavisinden
Ne ağaçlar ne çiçekler
Beni avutmuyor bugün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!