Altını görürsün,
O seni görmez.
Atının parıltısına âşık olursun,
Sonra o sana bakar.
Ona hayran kalırsın,
O sana inanmaz.
Bu şiirin başlığı yok,
Çünkü size boşluğun bile yer doldurabildiğini göstermek istedim.
Tıpkı gökyüzünün fark ettirmeden arka planı kaplaması gibi.
Kuş kanatları kırıldığında yere düşmek istedi.
Ateş gözyaşlarıyla sönmek istedi.
Ama insan hiçbi'şey istemedi.
Bu sabah bir çiçek gördüm,
Çok beğenmişim sesli övdüm.
Senin de sevebileceğini düşündüm,
Baktım, düşündüm ve gittim oradan.
İlk alıp sana getireyim dedim,
Saçlarını saçlarında saçlarını okşarken hissederdi o genç.
Bazen saçlarında bir sirke olduğunu düşünür nefretten hızlı olmak isterdi.
Alkışlayamazdı doğru düzgün
vurduğu tokatları hissederdi çünkü her alkışında.
Bazen siyah bir gül olmak isterdi "ama sakın kokmasın" derdi "güzel bile kokmasın".
İnsan satranç gibidir,
Uzaktan bakarsan gridir,
İyi mi, kötü mü bilemezsin.
Biraz daha yaklaşırsan,
Siyah-beyazdır,
Bir iyidir, bir kötüdür.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!