Zeki Aciköz Şiirleri - Şair Zeki Aciköz

Bir zamanlar cocuk, olduk oynadik
Kanimiz sicakti, hemen kaynadik
Kadir kiymet neymis, sonra anladik
Sarardi dünyamiz, farkindamisin...

Kimi zaman güldük, bazen agladik

Kim bilir hangi sebep
Seni böyle aglatan
Unutma umut bebek
Doganlar büyür
Aglama...
Seni terkeden

Gecelerde ay'a, gündüz günese
Bakar dururumda, alamam nese
Sensizligin bana, kabus endise
Uzaklardan sorma,hatir sevdigim...

Rüzgarlar gurbetten,kokun getirse

Bir kara bühtan ki, calipta bana
Kavruldum har'inda ben yana yana
Intizarim vardir, yuvam bozana
Cürüyorum artik, gül bundan sonra...

Taze bir gelindim, telli duvakli

Her safak vaktinde ben seherler ile
Kulak kabartir da hep ezan beklerim.
Arz´in kapkara yüzü ak´a dönerken
Huzuruna varmaya ezan beklerim...

Kainati titreten o ulvi sesi

Ne ana ne baba, ne kardes ne baci
Param parca etti, gurbetteki aci
Kalmadimi acep dertlerin ilaci
Neler oldu bize, biz böyle degildik.

Ayrilik tohumu, nede güclü imis

Gök yüzünde bir lamba
Ne bastadir ne sonda
Her sartta her ortamda
Aydinlatir dünyayi...

Isik isi harika

Yüreginden gelen sese kulak ver
Biraz o´nu dinle birazda beni.
Dinlenme yorul, kendine emek ver
Ez nefsini haydi,nur sende kalsin.

Kalsin, gerideki bütünce kirler

Cesm-i giryan olsun, dolsun gözlerim
Islansin tüm zemin, sizi özlerim
Dilim lal olurda, tutmaz dizlerim
Hasretinle yandim, ey ehl-i beytim...

Sizler peygamberin, mor cicekleri

Kac mevsim gecti sensiz, dördüncü mevsim bahar´a döndü
Umut bahcemde güller,savruldu hircin serab´a döndü
Tulu-u beklerken ben, yine günesim gurub´a döndü
Ölüler diriliyor, seyret aksamlar sabah´a döndü...

Tomurcuklar patladi, nebatat birden dile geldi