Sana ne yazılır bilemedim
Adının harflerinden başına taç mı yapsam
Yoksa zifiri karanlıkta yıldızlara ip atıp çeksemde boynuna mı dizsem
Sana yollar mı sersem kırmızıya boyayıp ustunde beyazlarla
Yoksa güneşe merdiven dayayıp çıkarsam da ellerini mi ısıtsam bilemedim
Eskiden aşk şarabını içen şanslı sayılırdı
Şimdi her yer ayyaş dolu
Bunlar sallana sallana yürümez
Nara atmazlar
Gören mahalleli kaçmaz
Bunlar şarabı içer
Kıçını çevirip kaçtığın günü hatırlıyorum da öyle güzeldin ki
Saçının binlerce teli, figürleriyle sevişen dansçılar gibiydi
Tutkulu, ateşli ve tahrik edici
Yanıp sönen ışıklar gibi güneşe taparak parlayıp sönüyorlardı
Ve rüzgarla aşk oyunu oynuyordu
Kalçan sıkı ve dolgundu
Bazen zaman bile kar etmez
Okyanusun dibindesindir
Çok az bir vaktin var
Dikkat etmelisin
Ciğerlerim son kabarcıklarını patlatıyor
Ne olur çek beni
Bırak senle öleyim
Yanlız aksi bir ihtiyarım
Bastonum bile bana dayanamayıp eğrildi
Çoçuklarımız çekip gitti
Kediler kapıma uğramıyor
Bir sabah kalktığını farzet ve yaptığın tek şey tuvalete koşup işemek, sonra bir lahve koyup sigaranı yakmak. O 24 saat içerisinde hiç uyanabildiğin için sevindin mi? Aklına bile gelmedi değil mi? Geri kalan ömrün boyunca da gelmeyecek, çünkü düşündüğün hiçbir şey yoktu o an. Peki hangi sabah annenin, babanın yanına koşup yüzün gülerek '' bu sabah uyandım'' dedin veya sevgilini arayıp ''aşkım bugün uyandım çok sevinçliyim seni seviyorum'' dedin? . Uyandığımız günlerin sevincini unuturken, o uyanamayacağımız ana bir adım daha atıyoruz. İnsanlar çok ironik. Artık çok gaddarız ve unutmayalım ki hepimiz birer katiliz. İnsanın evreleri; bebek,genç, yetişkin gibi ilerlemiyor, insanın yaşamı; maktül, potansiyel suçlu ve katil diye ilerliyor. Önceleri masumiyetimizi öldürürüz, sonra kendimizi öldürürüz ve en sonda sevdiklerimizi. Bu kadar basit mi? 'evet' derken, ruhumuz mezarında son sürat giden bir arabanın tekerleği gibi dönüyor. Sebep aramak nedendir birine sevdiğini belirtmek için. Ben bir maktülüm, bir çocuğum, bir kurbanım. Sevdiklerimin beni katledişini, usta oyuncuların tiyatro sahnesini zevkle izleyen bir seyirci edasındayım. Türü belli değil. Komedi, dram, gerilim, korku bu sahnede herşey var. Ama ırzına geçtiğimin sahnesinde rol sahibi değilim sadece seyirciyim.
Sevdiğimizi söylemek, sevdiklerimiz için çok zor sanırım. Yaşamak istediğim iki kelime ve bir fiziksel hareket, bu benim tanrım niteliğinde ''seni seviyorum'' derken sarılmak. Gaddarsınız, kibirlisiniz, burnundan kıl aldırmayan ve bunları bırakınca savunmasız kalacağınızı düşünecek acizliktesiniz. İster katil ol, ister maktül, istersen mahkum, hepimiz, hepimiz ''Ölüm Taciri'yiz tek sıfatımız bu. Ya götünüzü kaldırıp birilerine sevidğinizi söyleyip sarılın ya da sattığınız ölümlerin birleşip boynunuza ilmeği geçireceği güne kadar battınız bok çukurunda kalın.
Bu hem katilin hem de kurbanın seslenişidir. Unutmayın tek sıfatımız ''Ölüm Taciri''...
Git, bu sefer tutan yok
Ellerimi bırakıpta git
Yüzünün çizgilerini alda git
Sol ve sağ yanaklarımda bir damlanın ıslaklığını ve kuruyuşunun izini bırakta git
Ufak ellerinin hayali görüntüsünü gözlerime daldırda git
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!