Zeytin gözlerinin rengini unutamıyacağım sanırdım…
Seni anınca eskiden gözlerim parlar
İçim alev alev yanardı
Şimdi sadece dudaklarımda kırık bir tebessüm kaldı
Gelip başımı okşar beni severdi…
Çocuk aklım ermez,bana sevdadan bahsederdi
Anlattıkça ağzı köpürür sonra mahsunlaşır
Derinden bir oh çekerdi…
Çocuklar gelir sataşır taşlardı
Ve annem Rüstemi götürür teselli ederdi
Düşünki;
Bir harman yeri; fırtına gibi savurdun
Düşünki;
Bir yel değirmeni; boşuboşuna çevirdin
Boşuna estin,boşuna döndürdün
Belki;
Korkmuyorum gerçekten;
İnandığım kadın uğruna ölmek işten değil,
Lakin sana olan sitemim inan içten değil.
Şimdi çaresiz,karanlık geceye yaslıyorum başımı
Pencere kenarındayım,lapa lapa kar yağıyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!