Zekat Şiiri - Eminnur Acar

Her kim kapısının önünü temizlerse
Mahalle temiz olur

Her kim de en yakınlarına verirse zekât
Ailede fakir kalmaz

Kimi Analar var seksen doksan yaşında
Pazarlarda ürettiklerini satıyor, morarmış elleri ile

Bakmak zorundaymış Anasına Babasına evlat
Zekât düşmezmiş Anaya Baba’ya

Evlatlar ayrı ülkelerde, ayrı şehirlerde
Gelinler de bakmak zorunda değilmiş, eşinin Ana Babasına

Böylece gariptir bizim ihtiyarlar
Analar Babalar

Kapısı altından da olsa ihtiyarın
Muhtaçtır sevgiye ilgiye

İhtiyarlarında vardır isteği
Zekât vermeye

Veren mutludur daima
Babanın Ananında mutlu olmaya hakkı var

Ver ki sana da verilsin
Sevki sevilesin!

Artık düşünsek gerçekleri
Bölündü aileler, sevgisiz büyüyor torunlar