Zekât Şiiri - Salih Şanlı

Zekât

Yârin karşısında aklına gelmez başkası
Ne ten libası ne gümüşle altının hası

Seven için bir Yâr var, dönüp bakmaz gayrıya
Her şeyiyle ayaklarına serilse dünyâ

Can dost, aşkın zengin sofrasına sen de buyur
Elinde var ise muhtacları giydir doyur

Yoksulun payını ayır kendi payından geç
Şu ten diyârını değil can diyarını seç

Yâr yoluna saç nar tanelerince çoğalsın
Her neyin varsa ver aşkla, sana bir Yâr kalsın

Candan ver, ne kem sözlü ol ne ekşi suratlı
Portakal gibi ol, hem hoş kokulu hem tatlı

Âşık canını satmıştır güzel sevdiğine
Altın, gümüş, geniş sürüler, mal-mülk neyine ?

Aşk ile arınsın kirden elim, göğsüm , gözüm
Zînet, urba değil, aşk olsun yegâne sözüm

Bende kalır mı hiç bunca benim dediklerim ?
Toprak dolar gözüme, toz olur kemiklerim

Güzel sevgili yolunda saçayım varımı
Gerçi benim değil bir zerreciğin yarımı

Can tendeyken daha o güzel yâre giderim
Benlikten geçip aşkımı yâre arz ederim

Aşk kendisini var edene götürür seni
Yol budur, neyleyim varı yoğu, cânı teni