Zekai... Şiiri - Süleyman Saylan

ZEKAİ...

Sıkıntıları mı tuttu ne,
yoksa yüzmeyi iyi bilirdi Zekai.
Belki de hiç bilmezdi,
sırf çocuğu seviyor diye
her yıl denize giderdi,
tatilde...
Üstelik;
çocuğunu mutlu gördükçe,
denizi bir başka severdi.
Gün dokuz ağustos,
sıcaklar bastırınca Anamur’da,
bunaldı Zekai,
sıcaklardan bezdi.
Saat onaltı sularında,
serinleyeyim diye
girdi denize,
çocuğunu da
arkadaşına emanet etti
“bakanak ol” diye...

Gidiş, o gidiş;
dayanamadığı haksızlıklara
kalbi mi isyan etti,
kramp mı girdi bilemem.
... yoksa çarptı mı güneş,
anafora mı düştü,
bir deniz kazasına kurban mı gitti...
Dedim ya; gidiş, o gidiş...
Cansız döndü denizden,
denize sığmamıştı Zekai...
Daha otuz üç yaşında
verdik kara toprağa...

Süleyman SAYLAN
(Ankara,10.08.2001, Saat: 14.15)