Karanlıkta yanlızım
Ne bir ses ne bir nefes
Gün kabusa doğuyor
Bahar da hazan yaşıyorum
İçimde bir şeyler soğuyor da soğuyor
Kudurmuş ırmak gibi bazan da taşıyorum.
Soğuk taşlara değdikçe titrerde tanim
Bir inilti duyulur ki inleyen benim
Her iki yana düşmüşken her iki yenim
Kanayan yaralarımı kendim kaşıyorum.
Gök kuşağımdın içime doldun
Ödülüm sanarken tuzağım oldun
Bilmemki neden dışımda soldun
Yaşamak varken ben sana şaşıyorum.
Gül dermene gerek yok sen gülsün içerimde.
Görmem için yaşamak gerek zehrini içerim de
Kayıt Tarihi : 28.7.2011 13:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!