Zehri Şiiri - Mustafa Tonbul

El açıp yalvardım dönmedin bana
Boşaymış umutlar ben bilemedim
Arkana bakmadan terk edip gittin
Her gece ağladım hiç gülemedim

Düşünceli gezdim yalan dünyada
Hasret koydun beni sohbete tada
İstemem güzelim bakma sen yada
İçtim acı zehri ben ölemedim

Yüklenmiş göçünü giden yad ele
Ben seni benzettim tomurcuk güle
Benden vazgeçtiğini hep bile bile
Hafızamda varsın hiç silemedim

El salladın bana gurbet yolunda
Saçları tel teldir yatar kolumda
Çok acı yaşattın bana sonunda
Gönlüm sende ama ben gelemedim

Mustafa’yım yandım senin peşinde
Gündüz hayalimde gece düşümde
Bahar gülü açar senin döşümde
Senden bade içip ben eremedim