Zehram Şiiri - Mahmut Karabulut

Bir rüya gibiydi aşkım, çağrılışım gelişim,
Belirlediğimiz yerde seni ayakta bekleyişim.
Herşeyi bir anda içimden atıp silişim,
Kalbinin tek aynası ben olayım ZEHRAM

Rüyaların gerçeğe dönüştüğü o anda,
Sıcaklığını hissettiğim vücut damarlarımda,
Karşımda duran bu etkileyici eşsiz kadında,
Vazonda kurumayan çiçeğin ben olayım ZEHRAM.

Seninle hep seninle hiç bıktım demeden,
Bakışlarının altında eririm,ipe un sermeden
Adın ruhuma kazınmış, başkasını bilmeden,
Kalbinin hiç durmadan atışı,ben olayım ZEHRAM.

Seni sevdi bu can bende,ruhumun ateşi,
Geceler aydınlandı,gündüzümün de güneşi,
Bu zamana kadar çektiğim hayatımın bir çilesi,
Durmadan ötüşen bülbülün,ben olayımZEHRAM.

İsmini aldım senden,gökyüzüne yazdırdım
Seni tanımadam önce ben yapayanlızdım.
Şimdi kendimi aştım,geçmişimi kaldırdım,
Gözünü her açısında ışığın,ben olayım ZEHRAM.

Bu satırları tek tek çok uzaklardan yazarken,
Aşkın içimde bir kor olmuş, cayır cayır yanarken
İki seven kalbin sevgisi bu hızda giderken,
Dilinde daima en güzel Dua ben olayım ZEHRAM.

Zorlu bir sevda çerçevesinde
Ellerim bağlı seni düşünüyorum yine
Hareketsiz bekliyorum bir kez olsun gül,diye
Ayaklarım titrer hadi mahmut git demenden ZEHRAM