12.05.2003 Trabzon
Gün olur ki, devran da dönmüştür, bir kez daha.
O zaman, o anların birinde, bizimde yüzümüz güler, belki.
Ama ben, salt mutluluk istenci için değil; ağır ağır, usul usul tükenmek, bitmek, ölmek ve yokluğa karışmak bilinciyle sürükleniyorum. Hatta daha doğru tabirle savrulacağım. Böyle tamamlayacağım ömrümü.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta