Şimdi ey yar!
Koca bir çınarım.
Bir yaprak belli belirsiz düşerken,
Bilmesede yıkılacağımı,devrileceğimi
Ben severim
Tüm yapraklarımı...
Soytarı sevdalar hep senin gölgende
Nemli odalarda birbirine karışmış kokular,
senin kollarında...
Soluksuz koşularda hep sonuncu olmak kaderin,
kirli yataklarda aldatılmak.
En bildik yüzüyle,
Gene duruyor karşımda hayat
Senin silüetinde,
Varolmuşcasına..
Ben henüz başlamışken,
Hayal kurabilecek kadar,
Özgür olsaydı düşüncelerim,
Bu denli yasak olmazdı kendime,
Senin için kurduğum düşlerim..
Ve utanmazdım,
Kızmazdım beklide,
Depremler yıkıp geçmiş benliğimi
Enkazlar altında kalmış,
Sana ayırdığım bir parça umut..
Artık kifayesiz bir yüz
Ve bomboş bir yürek var,
Benim sanılan bu bedende..
Henüz beş yaşındaydı,
Ölümün soğuk nefesini yanıbaşında hissettiğinde,
Oysa,
Daha bir kamyonu bile olmamıştı…
Sabahları uyandığında,kulağında çınlayan sesler anlamsızdı.
Hem ne önemi vardı ki;
Uzat ellerini
Avuçlarına bıraktığım,
Küçücük bir kız çocuğu,
Yeni kırmızı elbisesi yastık altı…
Uzat ellerini
Kapatma gözlerini
Valizim hazır
Koydum içine
Ne varsa yerleştirdim
Biraz hayalkırıklığı,
Biraz hüzün
Beni hiç bırakmayan kaypak yüzün.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!